Eflaust væri

Þetta  sjúklega fyndið ef þetta væri ekki í senn skuggalega ógnvekjandi og brjálæðislega óhugnanlegt, fáránleg heimska og bölvuð vitleysa og ólýsanlega sorglegt. 

Nefndi bangsa eftir spámanninum

Þetta eru morðingjar ekkert annað:(

það var einmitt blogg sem tók á tilfelli með danska stúlku sem var komin 32 vikur á leið og hún og móðir hennar ætluðu að til Spánar og drepa barnið. 

Almáttugur, mér þykir réttlætanlegt að þegar konur velja að fara þessa leið að þá sé barnið tekið lifandi og gefið til ættleiðingar. Hvað gengur fólki til að gera svona lagað, ég spyr eru læknarnir einir sekir um morð eða eru þær sem hafa farið í svona aðgerð líka sekar? 

 Ef líf móður er  í hættu eru þá börn ekki tekin með keisara á þessu stígi meðgöngunnar? 

Ég er glöð að þessir læknar hafa verið handteknir og ef þeir reynast sekir fari beina leið í fangelsi það sem eftir er, sorry, þetta bara gerir mig svo rosalega reiða að læknar skuli gera svona, að fólk skuli yfir höfuð láta sér detta svona í hug og láta svo framkvæma þetta morð, já þetta er morð ekkert annað!

32 vikna fóstur/barn

35 vikna Fóstur/barn

smellið á myndirnar til að fá þær stærri, íhugið svo hvenær réttindi barnsins fái loksins áheyrn, síðasta myndin er fóstur/barn sem er komið 26 vikur, er þetta óþekkjanlegt sem barn?

26 vikna

Spænskir læknar handteknir vegna ólöglegra fóstureyðinga

Pínu tuð og bland í boka. /Jólalag til að hressa og kæta

Ok, ég ætla að tuða og fá að pústa aðeins hér aldrei þessu vant og kannski að ég finni einhverjar lausn undan því sem er að þjaka mig og kemur ekki FTS við.

1. Veðrið, já veðrið, hvernig væri bara að fá vetur og ljúka þessu af með stæl á næstu tveimur til 3 mánuðum. (grín)

2. Skil ekki af hverju þegar ég horfið á efni sem er á you tube er alltaf að hökta og snökta, reyndar á þetta við allt myndefni á vefnum nema hann vin minn Ron Phillips 

3. ég er í engu jólastuði, finn ekki fyrir neinni jólastemmingu, langar einna helst til þessa að stinga af en geri það ekki ætla setja inn stuð jólalag og sjá hvort þetta smiti út frá sér

 

Ég þrjóskast við ....

að fara ekki strax á nagladekkin sem eru niðri í geymslu, ég mæni á veðurspá moggans og annarra miðla, moggin spáir snjókomu á sunnudaginn, rigningu á mánudaginn og svo einhverju bland í poka. 

Ég þoli ekki þessi nagladekk, tel þau vera nauðsynleg fyrir mig, en þoli þau samt ekki, eru svo hávær og óþolandi í akstri (dæs)en sitt sýnist hverjum, ég sé fram á það að þessi dekki þurfi að fara undir bílinn áður en Desember verður að mánuði.

Farið þið sem þurfið að keyra fjallavegna varlega og please verið á réttum dekkjum.

Mun ég standast freistinguna...?

 

 

Fjórðungur á nagladekkjum á höfuðborgarsvæðinu

Draumur

Ég er löngu hætt hugsa að allt sem okkur dreymir hafi einhverjar dýpri þýðingu, ég notast heldur ekki við draumaráðninga bækur því slíkar bækur eiga það eitt sameiginlega að vera villandi og alhæfingar í þeim eru bara til þess að rugla meiningu drauma okkar, því sér hvert okkar hefur það sem ég kalla draumaskilning og tákn sem þýða eitthvað spes fyrir okkur sjálf ekki næsta mann (þó svo að draumurinn sé boðberi fyrir fleirri en okkur sjálf, þýðingalega séð). Því ber okkur að fara varlega að túlka drauma annarra, og geri ég slíkt sjaldan nánast aldrei og ég ávalt tek sérstaklega fram að þegar mig dreymir þessi tákn eða hin þá þýðir slíkt í mínu tilfelli mismunandi hluti.(þó ég útskýri ekki mín tákn hér og nú)

Hinsvegar kemur fyrir að mig dreymir sérstaklega skýran draum sem tengist mínu lífi eða því sem er í gangi ekki neitt, heldur er hann eins og mynd sem er skýr og hnitmiðuð.  Slíkan draum dreymdi mig í nótt ég veit hvað hann þýðir(er nokkuð viss) og ég set hann hér inn aðallega svo ég gleymi honum ekki.

Kirkjan var yfirfull af fólki, allir svo fínir, ég vissi að þetta var jarðaför og ég vissi líka að þetta var Dómkirkjan, ég gegn inn um gólfið, og sé að það eru tveir auka stólar, ég tek einn og vinkona mín annan (að mér finnst) þegar mér er litið til vinstri þá sé ég að Ólafur Ragnar situr mér við hlið og Dorrit kona hans honum við hlið, aðra þekki ég ekki.  Mér er litið í sætið fyrir framan Ólaf og frú, þar er kona klædd í Skautbúning, ég sé ekki andlit hennar enda skipti það ekki máli, því í stað þess að vera með hvíta slæðu eins og maður er vanur þá var Íslenski fáininn notaður sem slörið.

Allt í einu tek ég eftir því að forseta frúin og forsetin koma aftur til sæta sinna(var ekki var við að þau höfðu farið, enda svo einblínt á konuna í íslenskabúiningum og fána slörið), koma semsagt gangandi frá altarinu, þá tek ég eftir klæðaburði þeirra, forsetinn eins og honum er vant er klæddur fínum jakkafötum alveg svörtum, en það sem vekur athygli mína er það að forseta frúin er í bleikum buxum, svona þröngum sem ná niður að ökkla, síðan er hún í sínum fína fallega brúna pels og hún er brosandi, þau fá sér sæti aftur og mér er aftur einblínt á Íslenska fánan.

Síðan fer draumurinn út í óskýra hluti og það sem er ekkert samhengi lengur og því ekki táknrænn draumur lengur.

Ég vil taka það fram að mig hefur dreymt fánan okkar áður, bleiki liturinn er afar táknrænn í draumasamhengi mínu og bregst ekki út af þýðingu sinni það sama á við brosandi fólk. 

Þessi draumur er boðberi það er alveg á hreinu...

 

Hvurslags árátta er þetta eiginlega

að deyða framandi dýr, væri ekki betra að koma þeim fyrir í húsdýragarðinum, þar sem þau geta lifað góðu lífi og verið fræðandi í senn.

Ég hef verið þess aðnjótandi að fá að halda á slíku dýri og ég varð heilluð eins og skot, þó svo ég mundi ekki vilja eiga snák.  Ef dýrið er meinlaust, og ekki í útrýmingarhættu sé ég enga ástæðu að banna dýrið sem gæludýr hér á Íslandi. 

Íhugar að flytja til Danmerkur vegna banns við snáknum á Íslandi

Það sem ekki kemur fram í þessari frétt er þetta.

Móðir stúlkunnar er Kristinnar trúar, maður er Múslími frá Líbanon, hann hafði hótað stúlkunni því að hann mundi myrða fjölskyldu hennar og að hún mætti ekki tala við móður sína sakir trúar, þetta hafði gengið á í eitt ár, en á síðustu misserum færst í aukanna  og með viðeigandi afleiðingum.  Maðurinn er klikkaður, og það er allt í lagi að birta alla fréttina og tala um staðreyndir í málinu alveg óþarfi að fela lykilatriðin.   Með því að smella hér fáið þið fréttina á ensku og með nákvæmari upplýsingum.

Piltur handtekinn í Danmörku fyrir að halda stúlku fanginni

Fyrirgefning eina ferðina en og ekki vanþörf á.

 Það virðist fara fyrir borð hjá mörgum að skilja í hverju það fellst að fyrirgefa, að þegar við fyrirgefum þá eigum við að fara að hætti Jesú og gleyma því sem var gert í okkar garð.  Ég geri mér grein fyrir því að gleymskan er óraunhæf, en, hinsvegar er hægt að fyrirgefa þannig að minningin veldur manni ekki lengur sárum eða óhug, gangan í gegn um lífið verður léttari þegar minningin fær ekki lengur að festa rætur sínar í gróðurmold sem heitir hatur og biturð, heldur er geymd í skjalsafni sem kallast "búin og lokuð mál".

Jesú var sá sem kenndi okkur hvernig við ættum að fyrirgefa, þetta var gegnum gangandi þráður í starfi hans. Það sem ber honum  sterkast vitni þess efnis að orð og gjörðir fara saman er þegar hann var krossfestur, hann fyrirgaf manni  sem var krossfestur við hlið hans, hann lofaði honum samveru við sig á himnaríki vegna iðrunar mansins, hann fyrirgaf okkur þar sem hann hékk pyntaður og þjáður því hann minntist okkar í orðum sínum til föðurins "Faðir fyrirgef þú þeim, þau vita ekki hvað þau hafa gert".

Ritningin er full af dæmisögum  og kennslu um fyrirgefningu, og ekki af ástæðulausu, Kristnir vita þetta og skilja í hverju fyrirgefningin fellst, Gunnar í Krossinum gerði nákvæmlega það sem honum var boðað að gera, hann fyrirgaf manninum sem myrti móður hans, ég efast um að þau skref hafi verið auðveld, en ég býst fyllilega við því að skrefin sem komu á eftir voru honum mun auðveldari, því hann lagði frá sér tilfinningar sem gátu leitt til biturs og haturs hefðu ræturnar  fengið að gróa og festast.

Það er talað um að dæma syndina, gott og vel, dæmum syndina, en höfum við rétt á því að dæma fólk endalaust fyrir misgjörðir, erum við öll svo fullkomin og réttlát að við getum sett okkur í dómarastól yfir misgjörðar mönnum og konum endalaust, erum við ekki öll sek um misgjörðir sem felast í því að vera syndarbrot gegn lögmáli Guðs.

Jesú vissi og veit að við erum öll misgjörðarmenn og höfum öll brotið gegn vilja Guðs fyrir okkur, því tók hann stöðu fyrir framan okkur svo auglit Guðs mundi beinast að honum sem var fullkomin í augum Guðs, honum sem biður fyrir okkur í dag á himni, sá sem felur okkur í blóði sínu, fórninni sem er fyrirgefning syndanna.  Spyrjum því okkur sjálf, erum við of góð til þess að fyrirgefa eða að efast um að aðrir hafi iðrast og verið fyrirgefið?  Þetta verður hver og einn að eiga við fyrir sig, en, leyfum ritningunni að eiga lokaorðið í dag og höfum í huga að þegar við fyrirgefum ekki þá verður okkur ekki fyrirgefið.

Matteusarguðspjall 6:14 

14Ef þér fyrirgefið mönnum misgjörðir þeirra, þá mun og faðir yðar himneskur fyrirgefa yður.

Markúsarguðspjall 11:25 

25Og þegar þér eruð að biðja, þá fyrirgefið, ef yður þykir nokkuð við einhvern, til þess að faðir yðar á himnum fyrirgefi einnig yður misgjörðir yðar

Bréf Páls til Efesusmanna 4:32 

32Verið góðviljaðir hver við annan, miskunnsamir, fúsir til að fyrirgefa hver öðrum, eins og Guð hefur í Kristi fyrirgefið yður

Bréf Páls til Kólossumann 3:13 

 13 Umberið hver annan og fyrirgefið hver öðrum, ef einhver hefur sök á hendur öðrum. Eins og Drottinn hefur fyrirgefið yður, svo skuluð þér og gjöra.

Smellið hér til að fá færslur um fyrirgefningu úr Ritningunni sem og hér  þegar orðið er skrifað "fyrirgefið" í stað "fyrirgefning". 

 

 

 

Steinarnir munu hrópa segir í ritningunni - Margmiðlunarefni

ef lærisveinar Jesú þegja, mér dettur þetta oft í hug þegar ég pæli í forleyfagrefti og landinu Helga Ísrael, það er ekki fyrr enn á síðustu árum sem beinar sannanir fyrir hinum ýmsum sögum í biblíunni eru staðfestar með þessum hætti, gömul rit hafa fundist sem gaf okkur vitneskju um hversu vel það hefur tekist að varðveita þýðingu ritninganna í gegnum aldirnar.

Borgir sem áður voru taldar hluti af þjóðsögu Biblíunnar hafa fundist og svona mætti endalaust telja.  Ég er alltaf forvitin, og þó að ég sé trúuð þá þýðir það ekki að forvitni minni séu sett höft, því er af og frá, það er einmitt þetta sem gerir það svo skemmtilegt að grúska og sækjast eftir betri skilningi á því sem maður trúir.

Það má segja að Ísrael og steinar hennar beri vitni þess efnis að Gyðingar hafa í gegnum aldirnar skilið eftir sig vitni um viðveru þeirra í landinu helga, rétt eins og ritningin segir til um.

 

 

 

Kristilegur húmor ;) - margmiðlunarefni

Góða skemmtun, þessi er alveg ágætur.

 

 

Ég ákvað að svipta mig lífi

Ég gekk um gólf og grét, ég fékk engu við ráðið, ég var brotin og buguð, ég skildi ekkert í þessu, ég var trúuð, hvernig gat mér liðið svona hræðilega illa.  Ég vissi upp á hár hvaða hníf ég ætlað að nota suma dagana, aðra daga vissi ég upp á hár hvaða pillur ég ætlaði að nota, ég valdi mér meira að segja stað sem er í uppáhaldi hjá mér, og fór á staðinn, von mín var eingin, sjálfstraustið ekkert, ég gat engan vegin séð neitt gott í þessu lífi. Ég valdi staðinn, af því hann var afskektur og ég vissi að það færi afar sjaldan fólk þarna um, en nógu oft að ég mundi finnast á endanum.

Í tölvunni minni var bréf, þar sem ég kvaddi alla sem mér þótti vænt um, gaf leiðbeiningar um hvernig ætti að ráðstafa mér sem og öllu sem tengdist mínu lífi, heimili, gæludýr os.f.v..

Dagurinn var fallegur, það var kul í lofti en sólin skein, ég var með hundana með mér, ég batt þá við útiveru borðin á staðnum, tré voru allt í kring og fuglasöngur, allt virtist skarpara, loftið, ljósið, hljóðið. Ég tók fram vatnsflösku settist og fékk mér sopa, ég horfði á dýrin mín þefa og njóta dagsins, en mín áform breyttust ekkert við það, ég gróf on í bakpokan og tók fram pillurnar, vissi að ég ætti nóg, ég hugsaði til fólksins, mömmu, pabba og systkina, vina og annarra ættingja, ég hafði kvatt þau í bréfi, útskýrt að ég gæti einfaldlega ekki lengur lifað, að ég væri gjörsamlega sátt við þessa ákvörðun.

Depurðin hafði mig í heljartökum, kvíðinn, fordæmingin, sjálfhatrið, ég var óverðug,ég var ekki þess virði að taka upp þetta pláss á þessari jörð, ég vildi bara fá að fara, að gleyma,  mín yrði ekki saknað, ég var ekki nægilega merkileg til þess.

Ég man eftir honum, hann var dökkhærður, svo fit og hress, hann gekk fram hjá mínum falda stað og sagði ´hressilega góðan daginn, ég hélt áfram að handleika pillurnar. þau voru hjón sjálfsagt  á 60tugs aldri, þau voru líka hress og fit, þau litu til mín og hann sagði hæ og kommentaði hvað Dakóta minn væri fallegur hundur.  Ég fékk mér sopa af vatninu, gaf hundum líka vatn, og opnaði pillu glasið, það kom önnur persóna þarna í gegn, ég man ekki eins vel eftir henni eða honum, ég var að opna glasið.

Ég heyrði í fólki tala og labba þarna í kringum mig, sá það ekki, en það var miklu nær en oft á tíðum þegar ég hafði verið í dalnum.  Í bakpokanum var ritningin, hún var þar, ég ætlaði að lesa nokkur orð áður en ég ..já...

Ég setti vatnsflöskuna aftur í bakpokann, ég lokaði pillu glasinu, ég tók leysti band hundanna og gekk af stað, hér var enginn friður til þess að gera það sem ég vildi, það skrítna er að ég sá ekki aðra sál þegar ég gekk úr dalnum ég var ein, ég var ennþá á lífi.

Baráttan hélt áfram, hún var ekki búin, er ekki búin, stundum er ég breysk og svo sorgmædd. En, það líður hjá.

Skelfilegast áfallið koma svo seinna, þegar ég missti besta vin minn hann Dakóta, hann sem dró mig út þegar ég vildi vera undir sæng,hann sem fékk fólk til að tala við mig úti á götu af því hann var svo einstakur, ég hélt að ég mundi ekki lifa það af, ég átti ekki von á því að ég mundi vilja lifa það af, ekkert skipti neinu máli lengur, ég vildi aftur bara deyja.

 

En ég lifi ennþá.

Aðal ástæðan eru ekki lyf sem eiga að hjálpa, aðal ástæðan er ekki vinir eða ættingjar, eða læknar, eina ástæðan að ég er hér er Jesú, í honum er von mín, í honum er traust mitt að ég mun lifa áfram að ég mun brosa í dag eða á morgunn eða hinn.  Ég gat ekki tekið mitt líf, því ég átti það ekki sjálf, ég á sameigendur, sem eru Guð, Jesú, Heilagur Andi, mamma og Pabbi, systkini mín og vinir og ekki síst litlu fjórfætlingarnir sem eru á heimilinu mínu. 

Af hverju skrifa ég þetta núna, vegna þess að í dag er bænaganga, í dag er beðið fyrir fólki eins og mér, í dag er gengið til góðs í dag er gengið svo aðrir megi sjá morgun daginn líka, í dag er gengið svo við getum beðið til Guðs í sameiningu og í kærleika til allra.

Skrifa vegna þess að þegar mín síðasta stund var komin, kom fólk sem ég þekkti ekki og óaðvitandi stoppaði sjálfsvíg, þetta fólk blessa ég og gleymi aldrei, ég efast um að það mun nokkurn tíma átta sig eða vita að það hafa bjargað lífi mínu, ég efast um að það viti að þau voru verkfæri Guðs til þess að bjarga mínu lífi. Þess vegna skulum við aldrei missa sjónir af því að bros okkar og vinsemd gæti bjargað lífi.

Trúar ganga mín í gegnum þetta allt saman hefur oftast verið í djúpum dal og eina sem hefur gert mér kleift að líta upp úr eigin sársauka og sorg. 

Engin getur tekið frá okkur Jesú eða Guð, eingin, sama hversu fólk reynir að gera ljótt úr því sem er kærleikur og fyrirgefni, blessun og bæn.

Ástæðan fyrir því að ég skrifi þetta núna, og segi persónulega sögu, ég veit það ekki. Kannski að einhver sem er staddur á sama stað og ég var, oy mun ekki útiloka það sem ég veit, að Guð er hér og hann vill að við vitum það, að við skiptum öll máli að hann er ekki nema bæn í burtu, það verða kannski ekki eldingar og undur við þessa bæn, en, það verður breyting...

Ég er ennþá til, og það er gott, því ég skipti máli, ótrúlegt en satt.

Megi Guð blessa ykkur og varðveita í dag sem og alla daga í Jesú nafni.

Knús.

Bréf Páls til Efesusmanna 1:6-8 

6til vegsemdar dýrð hans og náð, sem hann lét oss í té í sínum elskaða syni.

    7Í honum, fyrir hans blóð eigum vér endurlausnina og fyrirgefningu afbrota vorra.

    8Svo auðug er náð hans, sem hann gaf oss ríkulega með hvers konar vísdómi og skilningi.

 

 

 

Rauð lína í Annapolis - Margmiðlunarefni

Without realizing it though, Olmert has formed the basis for the fulfillment of another prophecy regarding the heady days of Redemption. Another piece of the puzzle falls into place. The prophet Zechariah describes the onslaught of the nations against Jerusalem and, in the midst of the prophecy, utters a mysterious statement: "And Judah also shall battle against Jerusalem." (Zecharia 14:14)

Parts of Judah will also conspire against the very heart of this nation, against Jerusalem. We are witnessing segments of that prophecy unfolding before our very eyes. Yet, as Rabbi Akiva so eloquently described many thousands of years ago, if the prophecies of calamity come to fruition and are revealed, then we can also be assured of the inevitable fulfillment of the prophecies of redemption

Condi Rice fer hamförum.

Russa Púddi er ekki allur sem hann er séður og ekkert er sagt frá öllum hliðum í fjölmiðlum varðandi þennan mann. Samsæriskenning..dæmi hver fyrir sig.